Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Ελισαβετ Παπαδοπουλου, Επαρχιωτικο μπλουζ. Υπογειες Ιστοριες-ιστοριες στο μετρο. Αθηνα 2008

Ηθελα να προλαβω πριν μου την παρει ο επομενος συρμος, να της πω οτι ηρθα απο μια αλλη πολη επειδη μονος μου γνωματευσα οτι μου προκαλουσε ασφυξια, ψαχνοντας μεσα στον κοσμο για κεινο το μυστικο μονοπατι που μονο στο ονειρο μου εβλεπα και νομιζα οτι αυτο το μονοπατι αντιπροσωπευει εναν τοπο. Και ποτε μεχρι τωρα δεν σκεφτηκα οτι μπορει να αντιπροσωπευει εναν ανθρωπο, κι ας λενε οτι δεν μπορεις να στηριξεις μια ολοκληρη ζωη πανω σ εναν αλλον. Και το λενε αυτο επειδη την καριερα και ολα τα σχετικα τα οριζεις μονος σου, ομως ξαφνικα εκεινο το πρωι, αυτο μου φανηκε μια μπαρουφα, επειδη ξερω πολλους που εφαγαν μια ζωη δουλευοντας και κατεληξαν στα σκατα.Και τοτε η μικρη ξανθια με προφτασε πανω στην επομενη σκεψη και μου ειπε: "Θελεις να με πας καπου;", κι εγω θελησα να γελασω και να διαλυθω γελωντας σε ενα δισεκατομμυριο μικρα κομματακια, επειδη με μια μονο ερωτηση ελυσε ολο το αινιγμα της ανθρωπινης υπαρξης. Δεν ειχα να την παω πουθενα και τοτε καταλαβα γιατι υπαρχουν τυποι που πεθαινουν καθημερινα ξεπληρωνοντας τα δανεια τους. Την κοιταξα καλυτερα κι ειχε ξανθο χνουδακι στο πανω χειλος της, κι ειχε κατι που θα μπορουσε να με κρατησει στη ζωη, ακομα και στην περιπτωση που τα ονειρα μου δεν ηταν τοσο μικρα ωστε να μπορουν να πραγματοποιηθουν. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου