Την εποχή των διαπραγματεύσεων με τους Βρετανούς, ο Μαχάτμα Γκάντι είχε έναν μουσουλμάνο γείτονα ο οποίος τον αντιπαθούσε και τον έβριζε κάθε μέρα. Ένα πρωί που ο Γκάντι πήγε στο μικρό τέμενος του κήπου του να προσευχηθεί, βρήκε ένα μικρό σωρό από σκουπίδια. Ατάραχος, μπήκε στο σπίτι και ζήτησε από τη γυναίκα του μια σκούπα. Αυτή παραξενεύτηκε και προσβλήθηκε, σκέφτηκε "Μα έχω καθαρίσει όλο το σπίτι" και κοίταξε από το παράθυρο. Είδε τον άντρα της να καθαρίζει τα σκουπίδια, να πλένει τα χέρια του και να προσεύχεται κανονικά. Όταν τον ρώτησε από πού ήρθαν όλα αυτά τα σκουπίδια, απάντησε "από το Θεό". Το σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη μέρα και την μεθεπόμενη, όλη την υπόλοιπη βδομάδα. Ώσπου κάποια μέρα ο κήπος ήταν άδειος από σκουπίδια. Μετά το πρωινό, ο Γκάντι ζήτησε από τη γυναίκα του να επισκεφθούν το γείτονα. Του χτύπησαν την πόρτα και ο Γκάντι τον ρώτησε αν είναι καλά στην υγεία του, γιατί σήμερα το πρωί δεν έλαβε το δώρο που του έστελνε τις προηγούμενες μέρες...
Σήμερα κανένας Ινδός δεν θεωρεί τον Γκάντι πολιτικό ηγέτη -κανείς πολιτικός δεν υπόσχεται να διώξει την ξένη κατοχή από μια αυτοκρατορία με ένα ραβδί- αλλά πνευματικό άνθρωπο. Η σημερινή εκτυφλωτική οικονομική ανάπτυξη της χώρας (σε κάποιες περιοχές φτάνει το 20%) μπορεί να μην ξεκινά τη στιγμή που η Ίντιρα Γκάντι ανακοίνωνε το 1968 την ολοκλήρωση της πρώτης ατομικής βόμβας ούτε από τότε που άνοιξε το πρώτο μαγαζί με υπολογιστές στο Bangalore ούτε από την απόφαση για επιμήκυνση του σιδηροδρομικού δικτύου. Ξεκινά από μια παράδοση εσωτερικής γαλήνης και πειθαρχίας. Μια ολόκληρη κοσμοαντίληψη που, κατά πάσα πιθανότητα, κανείς δυτικός δεν θα μπορέσει να κατακτήσει αντιγράφοντας τη Yoga, ακούγοντας Τζωρτζ Χάρισον ή τρώγοντας κοτόπουλο με κάρυ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου