Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Συναγωνιστής Βιτάλ

Ήταν από τους ρωμαλέους. Στο σώμα και την ψυχή. Αλλιώς δεν θα είχε επιβιώσει από τα χιόνια και τις σφαίρες του μετώπου, τη συγκέντρωση στην πλατεία Ελευθερίας, τα καταναγκαστικά έργα στο Γιδά και στο Σέδες. Ήταν Μάρτης του 1943, λίγες μέρες προτού οι Γερμανοί φορτώσουν την οικογένειά του στα τρένα του θανάτου, με το εισιτήριο χωρίς επιστροφή στο χέρι. Εκείνος, τρελός από τον πόνο, θα έβρισκε παρηγοριά σε μια άλλη, στοργική οικογένεια. Κι ένα ταξίδι εσωτερικό, βαθύ σαν την Opus 2 του Σκριάμπιν που λάτρευε. Εκεί, πάνω από το ραψανιώτικο, τα δάκρυα των Εβραίων μεταμορφώνονταν σε σφαίρες, δίκαια πληρωμή για τους σιχαμένους φονιάδες. Επί δύο σχεδόν χρόνια, η επίλεκτη Διλοχία Μηχανικού στον Όλυμπο -ίσως η καλύτερη μονάδα του Λαϊκού Στρατού- ρήμαζε τα γερμανικά τρένα και τις εφοδιοπομπές του κατακτητή στα Τέμπη. Ήξεραν απέξω κι ανακατωτά τα σήματα βραδυπορείας, τα σινιάλα των μηχανοδηγών, σε ποια τραβέρσα θα φυτευτεί το ΤΝΤ, πώς δουλεύονται τα πλαστικά και οι μαγνητικές χελώνες, πώς χρησιμοποιείς τα μολύβια χρόνου. Τσακώνονταν μεταξύ τους στο ποιος θα αποσυναρμολογήσει γρηγορότερα τα όπλα, φιλονικούσαν για το ποιος θα βάλει το βραδύκαυστο φιτίλι, μετρώντας τα ελάχιστα δευτερόλεπτα προτού πηδήξει πίσω από το βράχο. Παιδιά από διαφορετικές μανάδες, διαφορετικούς πατέρες και τόπους, αδέλφια που μοιράστηκαν αίμα και πολυβόλο, το ψωμί της στέρησης, τα βάσανα των χωρικών και τις κραυγές της εκδίκησης. Όταν η σάλπιγγα σήμανε το τελευταίο σιωπητήριο, η οικογένεια είχε ξεριζώσει με αβάσταχτο πόνο, από το σώμα της, 42 από τα καλύτερα παιδιά της, θυσία κι ολοκαύτωμα στον αγώνα εναντίον των δυνάμεων του σκότους. Κι ο Βιτάλ Αελιών, μαζί με τον Εσδρά Μωυσή, τα εβραιόπουλα της Διλοχίας, θα κρατούσαν για πάντα στην ψυχή τους το αντάρτικο. Εκεί που είδαν να πραγματώνεται το όραμα των ανθρώπων για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και διαχωρισμούς. Έμελλε να μείνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους πιστοί στο μοναδικό Κόμμα που εκείνους τους εφιαλτικούς καιρούς έδωσε χέρι και πλάτη στους Εβραίους και όλους τους κατατρεγμένους της γης. Απονέμοντάς τους τον ανώτατο τίτλο τιμής στην ελληνική γλώσσα: Συναγωνιστής.  



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου